Lavinya Dergisi

ZAMANIN ÖTESİNDE BİR SES
Öykü KUCUR

Çiçeklerin açtığı yerde umutlar; kitapların olduğu yerde yarınlar yatar.

Bir kızıl goncaya benzer dudakların… Ne zaman bu şarkıyı duysam, içimde ince bir sızı belirir. Sesler geçmişin kapılarını aralar, anılar bir perde gibi gözlerimin önüne düşer. Bugün, o perdeyi nazikçe aralayıp seni hatırlama günü. Bir zamanlar sesinle, kahkahalarınla, bana anlattığın hikâyelerle doldurduğun bu dünyada artık yalnızca hatıraların var. Ama biliyorum, sevgi ölmez.

Sen, zamanın ötesinde bir sestin. Duruşun, sözlerin, kalbindeki o büyük iyilik… Beni en çok bu dünyada, iyiliğin unutulmayacak olması teselli ediyor. O goncaya benzeyen dudaklardan dökülen her kelime, bana hayata dair bir şeyler öğretti. Çocukken ellerini tuttuğumda hissettiğim güven duygusu, bugün bile içimde bir yerlerde yaşıyor.

Bazen düşünüyorum, sevdiğimiz insanlar gidince bizden bir şeyler eksilir mi? Yoksa onların sevgisi, hatırası, ruhumuzda bambaşka bir şekilde filizlenir mi? Sen gittin ama içimde büyüyen o sıcaklık hiç eksilmedi. Sensiz geçen her yıl, seninle yaşadığım anıların daha da değerli hale gelmesine sebep oldu.

Şimdi, usulca bu şarkıyı açıyorum. Sözcükler havada süzülüyor, notalar geçmişin gölgelerini aydınlatıyor. Gözlerimi kapatıyorum ve seni hatırlıyorum… Çayını yudumlarken gözlerini uzaklara diktiğin o anı, bana sabrı ve sevgiyi öğrettiğin o uzun sohbetleri, başımı dizine koyduğumda saçımı usulca okşayışını…

Bugün zaman duruyor. Bugün seni dinliyorum, seni hissediyorum. Bugün seni daha da çok özlüyorum. Ve biliyorum… Nerede olursan ol, hala buradasın.