Lavinya Dergisi
BİR SERMESTİN SERZENİŞİ
Her gece bana fısıldayan o ses...
Odamın duvarına gömülü artık,
Keskin gözleri dikizliyor maskelerimi.
Bir palyaçodan farksızım,
Güldürdüğüm tek şey duvarlar olsa da
Yalnız soğuk puslu duvarlar,
Ne yapabilirim söyleyin?
Arşa ulaşabilmek için canhıraşım.
Söyleyin ne kadar içmem gerek?
Ne kadar yanması gerek canımın?
Ne kadar sökülmesi lazım?
Yamalı dizlerimden.
Gücün beni terk ettiğini hissediyorum.
Sonuna virgül attığım her kelime,
Çığlaşıyor ömrümde.
Noktalarım idam taburesi.
Havada sallanan yamalı dizlerim...
Toprak sever sarıp sarmalamayı,
Toprakta kan kokar, yalnız bilirsin
Beni hayat bile kabullenmedi,
Toprak edebilecek mi?