Gözlerim kapalı uçuruma koşuyormuş gibi, Yanıp kül olmuş çiçek mezarlığı Gözlerinin altında yatan bu hüznün rengi. Alevlerle dans eden bir kelebeğin, Gözyaşında boğuluyorum. Avuçlarımda... Kırık kanatlarımın külleri, Bilinmez bir yoldayım şimdi. Asfaltta erimiş bacaklarımla Genzimde kırılmış düşlerim, Rüzgârın uğultusunda kaybolmuş tüm şarkılarım, Gidip de varamamış gibiyim. Poyrazlara direnip meltemde yıkılmış bir çınarım ben, Yolun sonuna gelmiş bir seyyah gibi dizlerimin üstünde Gülü ölmüş bülbül misali. Ruhumdan dökülen katranlardan Yol yapmışım kendime, izbe bir akşamda Ve yitirmişim neyim varsa. Öyle sisli bir gecede Susturmuşlar beni, Avazım çıktığı kadar bağırmışım bende Hayat elimdekileri çalmış, Bende hepsini geri almış gibiyim. Yanıp kül olmuşum, Küllerimden doğar gibiyim.