Bugün yine hep seni düşündüm, muhtemelen yarın da seni düşünerek geçireceğim. Oysa çoktandır uğramıyordun hatta bir an seni tamamen unutmuştum daha doğrusu öyle sanmıştım. Ta ki sana yazdığım yazıları görene kadar. Ve evet yine sana yazıyorum bu satırları, ne çok şiir ne çok aşka dair yazı biriktirmişim böyle. Seninle kurduğumuz ne çok hayali, destanlar misali methiyelere dizmişim. Biliyorum senin bundan haberin bile yok, hoş olsa da değişecek bir şey olmayacak ya. Benimki de laf kalabalığı kağıt israfından başka bir şey değil. Nedenini bilmiyorum ama bunları yazarken seninle konuştuğumu hissediyorum. Belki de ondan iyi geliyordur bana. Bugün ne hatırladım biliyor musun? Seninle kurduğumuz hayalleri. Hani bir şarkımız vardı evlendiğimizde dans şarkımız olacaktı, bugün şarkı dinlerken ona denk geldim tüylerimi ürpetip gözlerimi doldursa da seni bana hatırlatmasına sevinmiştim. Bazen kızıyorum kendime bize ait hiçbir şey kalmadığı halde yine de sahip çıkıyorum anılarımıza, neye yarayacaksa. Sahi sen neler yapıyorsun? Duyduğuma göre bir kızın olmuş, ne çok mutlu olmuşsundur şimdi. Hep sarı saçlı mavi gözlü bir kızımız olsun isterdin ama ben gözleri senin gibi ela saçları yine seninki gibi siyah isterdim. Benden yana almasını istediğim pek bir şey yoktu sana benzesin isterdim, gülüşüyle, konuşmasıyla tripleriyle bile sana benzesin isterdim. Neyse ben yine çok konuştum, belki bu gecede rüyama gelirsin orda devam ederiz konuşmaya. Ha olurda gelirsen o beyaz elbiseyi giy üstüne seni onunla bekleyeceğim...