Yılların dile vurduğu özlemim. Tenine kokuna hasret yaşadığım kadınım. Bu kalbi sızlatan tek gerçek ebedi yârim, sana yazıyorum bu satırları, olur da bir gün denk gelirsen oku bu sana aşık aciz kalbimin satırlarını, kulak ver sesine... Bir mucize kadar imkansız görürken seni kendime, sen mucizelere inandırdın beni. Kalbini açtın yüreksiz kalbime, kabul ettin beni dünyalar kadar büyük, küçücük kalbine. Hayatımın en güzel melodisi olan sesini sundun yüreğime. Kalbimin sadece görmek istediği gözlerini bahşettin gözlerime. Tenine dokunmak bir hayalken, ruhuma dokundun dudaklarınla, yüreğinden öpmeme izin verdim. Esmer yüzlüm. Öyle bir hâldeyim ki başımı çevirdiğim her yerde seni arıyor kalbim, seni soruyor düşüncelerim ve sonra kendi kendime cevap veriyorum "Kendi ellerinle kaybettiğin aşkın nesini arıyorsun?" Diye. Sevdiğim melek yüzlüm affına sığınıyorum. Biliyorum geri dönüşü yok bu keşkelerimin, anlamı yok pişmanlıklarımın. Arzulasa da yüreğim seni, arzulamaz yüreğin beni bilirim. Özür dilerim be sevgili özür dilerim. Keşkelerin içinde savaşıyorum yar! Ellerini biraz daha fazla tutmadığım için, gözlerine dalıp seni seviyorum diyemediğim için, saçlarını koklayıp başını göğsüme yaslayamadığım için. Bu nasıl bir özlem sevgili, bu nasıl bir hasret bütün yolların kapandığını bile bile dinmiyor sana olan özlemim, susmuyor 'Seni seviyorum' deyişlerin kulaklarım da. Hatırlıyor musun seni ilk öptüğüm tarihi, ellerini ilk tuttuğum anı, gözlerine ilk defa hayranlıkla baktığım sokağı? Ben her gün aynı yerde seni bekliyorum sevgili sanki gelecekmişsin gibi. Bazen seni unutmuş gibi yapıyorum gülüyorum sanki hiç seni tanımamışım gibi, işte o an bize ait olan bir şey çıkıyor karşıma. Bazen bir şarkı, bazen bir resim bazen ise yağmurun yağışı. Meğer sen benim ruhuma dokunmuşsun yüreğime dokunup kalbimin en derinliklerine inmişsin. Ah kadınım seni çok özlüyorum, yürek sızım en büyük keşkem sen oldun sen benim gelmiş kıymetini bilememiş en büyük keşkem pişmanlığımsın. Özür dilerim kadınım...