Kendimle olan savaşımdan çok yoruldum. Bu dünya neden bu kadar eziyet olmak zorunda! Herkes benim gibi mi hissediyor yoksa bir ben mi böyleydim ? Yapamıyordum. Yapamıyorum. Yapamayacağım. Bunca hayalin arasında debelenmekten ve bugünümün dünle aynı olmasından öyle yoruldum ki… Ne kolumu kaldıracak b

Öyle bir zaman olsun kiOlsun ki dudaklarımda şarkı mırıltılarıMesela en çok da senden duyduklarımBir şarkı misali çalınsın kulağımaDünya mavi olmasa da,Dünyam mavi olsun.Ayı koy gözümün ta içineOlsun ki içimde sen ve sana dair her şeySusmasın içim, yalnızlığımı sevsem deYalnızlığımla beraber sen ol

—Anlayışsızsın, dedi.
Sustum.Öfkeden gözü dönmüş bir adam vardı karşımda. Ama ben onu görmeyip bir duvar hayal ettim. Bembeyaz bir duvar. Bakıp sakinleşmeye çalıştım. Her kötü sözünde o duvara bir renk çizdim. Renkler gökkuşağına dönüştü. Sonra o kendi hatalarını yok sayıp hatalarımı bir bir yüzüme

Yalnız olmaktan bahsetti. Sigaraya uzanan parmakları titriyordu. Fark ettiğimi bilsin istemedim. Acılardan daha çok acıtan birşey varsa o da bir başkasının o acıyı görmesidir. Kimse yüreğinin yaralarını göstermek istemez. Sarıp sarmalar ve öyle çıkar gün yüzüne. Bu yüzden gecelerde saklıdır, saklı o

Kulağımda ah o şarkıDoğan günle birlikte güneUyanıyorum ben deKahvaltıda gecenin renkli rüyalarıTokmuşum gibi kalkıyorumBiraz yaşam istiyor canımPencereyi açıyorumİçeriye dolan havaSadece sabaha özelAslında bu sabahlar da özelYaşama isteğiyle uyuyamayanlaraÖyle olduğumdan değil yaUyanasım geldi kuş

Yaşamın kesin çizgileri vardır. İnsanı yoldan da çıkarabilir, yola da sokabilir. Yaşamak ise yaşamın birinci kuralıdır. Öylece yaşayıp gitmekten bahsetmiyorum. Gerçekten yaşamak. Doğayla temas etmek, temiz havayı solumak, maviliklere dalmak… Modern zamanda kimsenin kıymetini bilmediği ve farkında ol

Adanın en güzel yanı bisiklet kiralayıp sahil yolunda sürmekti. Yaşamdan kaçmak ve kendi içimize dönmek için en güzel yoldu benim için. Şehirde boğan ne varsa hepsinden kaçmak için yeterdi. Yine kaçmak istediğim bir gündü. Sorunlarımı çözemediğim ve hepsinden bir an olsun sıyrılmak istediğim bir gün

İçimde yer edinmiş binbir düşünceden birini seçip yola çıktım. Artık durağan bir hayat istemiyordum. Yaşadığımı derinlerimde hissetmek istiyordum. Dünyaya gelişimin bir anlamı olmalıydı. Ve ben bunca sene boş vermişliğimin üzerine bir aydınlanma yaşamıştım. Bavulum boştu. Yolda dolduracaktım. Hayata

Merhaba! Ben Bambi. Ormanda kimsenin haberinin olmadığı büyük bir Krallık vardı. Güçlü ve güçsüzlerle kurulmuş bir yaşamdan ibaretti. İnsanların dilinde avlanan ve avlayanlarla dolu bir dünya. Ben o dünyadan sesleniyorum. Kırılgan ve naiftim. Dostluk kurmak istedim. Sevmek ve sevilmek istedim. Sadec