Anla Turnam ben karanlığım !Karanlıkta değilim ki o karanlık benim,Sen sanıyorsun ki o karanlık seni boğmazBoğar Turnam, o karanlık seni sarar.
Anla Turna geceden bile karanlığım !
Sen karanlığımın yıldızısın,
Ama kaybolursun ışığını kaybedersin,
Git diyemem ama kalırsan karanlığımda boğul

Ah sirius karanlıkta parlak yıldızımsın,
Gökyüzündeki denizimsin,
Zindanımın özgürlüğüsün,
Yeryüzündeki Turnamsın,

Ben kırlangıç gibi müteessir,
Sen turna gibi müstesna ve
Kırlangıçla turnanın aşkı gibi namütenahi Kahverengi gözlerinde denizi
görüyorum,

Ah turnam sen mavisin ben siyah,

Kendimi
kaybettim turna !Kim olduğumu unuttum,Samimiyetsizlikten uzak kalayım derkenKoca taş heykele dönmüşüm,Susarak konuş benimle turna,Ruhumun haykırışını hisset,Menzili olmayan bir yolcuyum,Ben bile kim olduğumu unutmuşkenSen beni tanı.Bir yere ait eşya bile olamazkenSen beni kabul et.

Keşke kalbimi sevebilseydin turna, Sevdiremedim yüreğimi sana, Ruhumu sevmeye çalışsaydın keşke, Derinlerimdeki yeşili görebilirdin belki. Sirius'u tanıyabilseydin, Aydınlığımı görebilirdin turna, Eğer Kırlangıç'ı unutmasaydın, Kaburgamın diğer yarısını bulurdun.

Beni
tanımıyorsun Turna,

Ne
hissetiğimi bilmiyorsun,

Yaşayıp
yaşamadığımı bilmiyorsun,

Benim
kim olduğumu dahi bilmiyorsun.

 

Sen
bilinmezlikte kayboldun,

Ben
ise bilinmemezlikte

Gökyüzüne
b

Gitsem
peşimden gelir misin Turna ?Gecenin bir saati gözyaşlarınla,Sokak lambası ışığında beni arar mısın?Ah Turna gitme diye bakabilir misin ?
Soru ve bilinmezlikte kaybolmaktanYorulmadın mı sen de Turna ?Kanadımız lekeli, ruhumuz kırık hâlde,İzin verelim cevaplansın sorular, çözülsün bilinmezlik

Sana yol olmuşken Kayboldum turna Neredeyim, bu insanlar kim Hatırlamıyorum. Gel mavilikten yol ol bana turna Nerede olduğumu bilmiyorken Hatırlat bana Yaşamayı hatırlat Düşünmemeyi hatırlat Yürümeden koşuyorum, Yürümeyi hatırlat bana.

71.
Günündeyim.
Ben değil yaşam bana geç kaldı,
Ben değil dünya devam ediyor,
Ben değil güneş aydınlık,
Ben 71 yaşındayım.
Bir şeyleri telafi edemeyecek kadar yorgunum üstelik.
Ondan olmalı ki güvercin artık pencereme konmuyor,
Saksımdaki çiçeğim de soldu,
Nedir bu, geç kalmışlık mı ?
Ama

Önüm
arkam sarılmış gibi,
Rüyalarım ve savaşlarım bitmemiş,
İçimdeki ses bile yorulmuş,
Onu ararken yorgun düşmüşüm.

Tüm şiirler oymuş gibi,
Tüm göçler onaymış gibi,
Ait olmadığım yere gidiyormuşum,
Aitsizlik yerinde onu görebilir miyim ?

Pes etmedim hâlâ arıyorum seni,
Seni ararken ka

Kör
iken görememekten 

korkuyorum,

Bacaklarım
yokkken koşamamaktan korkuyorum,

Zaten
yalnızken tek başıma kalmaya

Korkuyorum,

Başlamayan
hikayenin yok olmasından 

Korkuyorum,

Onu
severken

Dünyayı selamlıyorum.
Âdeta Oğuz Atay gibi tüm insanlığı kucaklamak istiyorum,
Yaşamak çekilecek çile değil ama o var,
Yaşamak onunla güzell

Yapamıyorum
Turna !

Ruhum
çalınmış gibi 

Nefes
alıyorum 

Boğulur
gibi

 

Yaşayamıyorum
Turna !

Nefesim
çalınmış sanki

Yürümeye
mecalim yok

Adımlarım
kesilmiş gibi

Ahmet serbest takılan, anın tadını çıkaran biridir fakat kız arkadaşı Betül her şeyde ilham arayan, anı yaşayamayan bir yazardır. Yine bir gün ikili yürürken sokak çocuklarıyla tanışıyorlar ve Betül yazılarına ilham olacağını düşünerek çocukları araştırmaya çalışır. Ahmet Betül'ün bu davranışını tak

Treni beklerken sigara yaktı ve yarısına bile gelmeden sigarasını yere atıp trene koştu. Söndürme gereği bile duymadan...
Yaşlı adam eşine söyleniyordu treni kaçırmasından onu sorumlu tuttu. Kadıncağız kendini anlatmaya çalışsa da nafileydi adam onu dinlemiyordu. Bu hep böyle mi olacak diye düşündü

Hayal içinde yaşıyormuşum, Meğer gökyüzü mavi değil gri, Papatyalar köklü değil köksüz, Meğer hayal içinde yaşıyormuşum. Eksikliğin eksikliğini yaşıyormuşuz, Fazlalığın fazlalığını... Yaşamak değil ölümmüş gerçek, Hayalinde hayalin içinde yaşıyormuşum meğer.

Hayaller,
hedefler bir kenara atılır turna,
Yeter ki bi'ayrılık olsun,
O zaman ne hayal kalır ne hedef.
Sözler, hayaller yarım kaldı turna,
Gün gelir de insan
Kendi yarattığı canavarı izler.
Kendini affetme turna !
Yarattığın canavarı izle,
Dönüp kendine bak,
Yarım kalan sözlere, hayallere

Belirsizlikteyim turna, Belirsizlik uçurumun kenarındayım. Kenara mı çekileceğim, Yoksa düşecek miyim ? Karanlığın kendisiyim git demiştim, Bu karanlık beni korkutuyor, Uçurumun kenarına çekilemiyorum, Belirsizlik ve karanlık boğuyor. 

          Haklıydın seni anlamadım.

 
        Ben kendimi bile çözemedim,

 
        Seni nasıl anlayabilirdim ki ?

 
        Belki de veda vaktidir turna.<

Onlardan korkuyorum turna, Kalbim ölesiye çarpacak kadar hemde, Bu korkuyla yaşanmaz turna, Bu korku ruhumun katili olur. Artık korkmaktan bile korkuyorum, Yıldızsız gökyüzünde kaybolmuş gibi, Korkuyla ölümü bekliyor gibiyim, Bu korkuyla ne yapacağım ben turna ?

Ben çevremden, kendimden, yaşantımdan nefret eden biriyim. Bu yüzden hep kaçmak için yerler, kişiler aradım, aradığım kendimden ve çevremden farklı bir kişi ve yerdi, bulduğum şeyle nefretimi unuturum sandım ve ‘kırlangıç’ ile ‘turna’ yı hayalimde var ettim. Kırlangıç bendim çünkü yalnız olduğumu dü