düşlerin ve düşüşlerin birer sokak ötede oturduğu
yalnızlık denen devrimin her gün
soğuk su çarparcasına
insanı sarsmasının bir sonucudur yaşamak dediğin,,
ve sensizlik ezgisinin fon müziği olarak kullanıldığı bir şiiri okumak gibidir güçlü durmak savaşı
tutunduğu tek dalın hayal kırıklıkları k

bazen delirmeden de büyür insan
parmak uçlarının
geceden nemlenmiş kirpiklerinde dolaşıp
gün doğarken vücut bulmasıdır
ve fikirleri olan bir baykuş resmetmek isterseniz bir gün
toplum size şizofren damgası yapıştırmaya meyilli olacaktır
kimi zaman kargaşalara dahil olmaktansa
‘’felsefe ya

‘’Sanat; sanat için midir, toplum için mi..?’’ bildiğiniz üzere dillerden düşmeyen bir soru olarak kazındı hafızamıza. Naçizane, bu konudaki tartışmalara nihayet dahil olmak istedim.
Benim nazarımda sanat yaşam içindir. ‘’Ne alaka yahu?’’ demeyiniz rica ediyorum, önce biraz dinleyiniz...
Bir ağa