Aynanın karşısına geçip, şöyle bir baktım kendime, aynadaki "ben"e... Aman Allahım! Ne kadar da dağınık görünüyor. Hayır, ben değil, aynadaki "ben". Benim saçlarım topuz, kıyafetim özenli, yüzüm canlı... Peki aynadaki "ben" in nesi var? Sahi en son ne zaman görüntüme bakmak için değil de, onu görme

Bilmeyenler için "The more.., the more..." İngilizce’de, "Ne kadar.., o kadar..." anlamına gelen bir bağlaçtır. Sadece bir bağlaç bakınca, değil mi? Başlık olmayı bana hissettirdikleriyle seçmiş oldu aslında. Şimdi izninizle size bu bağlacın hislerime nasıl bağlandığından bahsetmek istiyorum. Geçenl

Kireç sever misiniz? Çaydanlıkta, lavaboda, banyoda... Hayır dediğinizi tahmin edebiliyorum, ben de sevmem. Olmaması gereken yerde, hiç olmadık vakitlerde oluşuveriyor. Ne kadar zor değil mi onu o izin almadan çöreklendiği yerden sökmek? Halbuki sökmek için kimyasallar kullanıp canını da yakıyoruz a

Bu aralar insanların bahaneyi ne kadar çok sevdikleri üzerine düşünüyorum. Gerçekten ne hissettiklerini ifade etmek yerine, sığınabilecekleri her bahaneye sıkıca sarıldıklarını... Buna kaçmak diyebiliriz, kendinden, duygularından. Tabi bahanelere sarılan insanlara sorsanız, onlar bahaneye sarılmalar

Yediğinizde ağzınızda güzel tat bırakan, yedikçe ya da içtikçe mutlu olduğunuz besinler var mı ? Benim var. Mesela Konya, mesela İstanbul, mesela kitap okumak... Konya'da bir şey var, okuduğum, doyduğum, büyüdüğüm, öğrendiğim, ağladığım şehir, öyle bir şey var ki... Semazen gösterisi izlerken, kahve