Ey Müslümanlar haykırın bu zulüm yeter
Sesimiz bir olsun sesimiz zalimi sağır eder

Kudüs, bir kıbleden bir mabedden fazlasın
Sen son ümmetin derdi ve devasısın

Bir gün güneş üzerine kitle kitle insanla doğacak
Kara bulutların arasından iman güneşi açacak

Herkes şaşkın çocukların yü

Gün yeni başlıyor sabah saat beştir
Bana senden var olan bir sabah getir

Şehir benden de sessiz sokaklar küsmüş
Bir güvercin penceremin önünde ölmüş

Ölüm kimine iyi şey hayatın aslı astarı yok
Bir beyaz güvercinsin ayrılıktan korkun yok

Gelmek istiyorum sana elimde bir kanat kadar

İçimde bir arzu bitmek bilmeyen bir ihtiras
Ey aşk her şeye rağmen ediyorum sana itiraz

Gönlümden göğüne ulaşır mı içimi yerle bir eden rüzgar
Saçlarını okşar mı bırakır mı bana eşsiz bir yadigar

Gözlerin eski bir meşaledir gözlerimi aydınlatan
Şimdi her yer kapkaranlık neredesin neşem

Bugün de bitti bir gün daha çoğaldı ümidim
Durdum düşündüm sesindeki tenhalığı özledim


Bir sınıf kalabalığında andım sana yazdıklarımı
Kurşun kalemim bile dindiremedi baş ağrılarımı


Söyle bana acımın sabrı ne zaman tükenecek
Farid Farjad dinleme arzum ne zaman bitecek


Bir ke

Yağan yağmurla akar ümidim oluk oluk
Kaplar zihnimi o an bir mutluluk

Bir yanımda çoğalır durur hayaller
Bir yanımda canımı bezdiren sezgiler

Sonu güzelde olsa ağlatan bir filmdi gözlerin
Ben bir senaryo değilim sen son bulmamı izledin

Yazmak bitince düşer payıma bir derin sessizlik

Kovalıyor bir hışımla
Günleri bir beyaz at
Gönlüm bitap, vakit daralıyor
Mevsim aynı aylardan şubat
Belki yaklaşmakta kavuşmak

Eskilerden kalma bir hüzün üstümde
Bu hüzün ki bakışlarından gelmekte
Yüzün kadim bir şubat
Öylesine soğuk öylesine beyaz
Aylardan şubat ayaz esmekte

Ellerinden bir şiir doğsa
Ellerimde büyüse bir ömür
Ümidim biraz daha olsa
Ne kaybederim bitti ömür

Ellerinden bir şiir doğsa
En karanlık geceme saadet gelir
Kimsesiz bir şehre insan
Her mısrama huzur gelir

Ellerinden bir şiir doğsa
Adı, müessir olan ayrılık olur
Oysa kavuşmak

Seni görmek ne zormuş halbuki
Şayet inanmazsan, şahidim zamandır
Ey gönülden olan sevdiğim
Diyemedim sana gönlümdeki hal bu ki
Bu sebepten yokluğun vicdanıma zarardır
Gecenin bilmem hangi vaktindeyim
Sen belki şimdi uyuyorsun değilsin dünyada
Rüyalar alemindesin belki de en tatlı

Sor gönlüm,
Sor ki içini üşüten yağmur
Neden olmasın taşkınlara

En son bir ikindi vaktiydi
Başımı utançtan yere eğişim
İşte o ikindi vakti
Yeni bir ümit kazandım gözlerine dair
Yürüyüşün hâlâ aklımda
Gözlerime yalancı sıfatını yakıştırıp
Tam sen geçtikten sonra bakışım
Aklımda hâlâ
Sonra o şiirler eskittiğim gözlerinle
Yandan yandan bakışın
H

Kasım'da bitti şimdi
Zamandır dünyadaki saltanat sahibi
Yapraklar tahtından çoktan indi
Ağaçlarda yalnız kalır şimdi
Beyazlar renk verir belki
Ayazdan kesilen ellerime
Güneş daha tatlı
Daha da farklı doğacak üzerime
Ayrılıklar, kavuşmalar, hayaller
Hepsi nedense boş geliyor
Gecen

Ben ne şiirler yazdım sevda adına
Bazen bir dağa bazen bir çiçeğe
Bazen bir kadına ve en sonunda
Gönül kapında yaşlandım yorgun düştüm
Mecbur kıldım kendimi yâdına

Ah olmaz olaydı bu sevda
Kalmaz olaydı gönlüm nazlı yarda

Ben ne şiirler yazdım sevda adına
Ne çok çiçek kopardım dalından

Çare yok ömrün baharında kışım
Söyle, neden bana karşı bu hışım
Yokluğunu takvim gibi saymışım
Ben ölümün hududunda kalmışım
Haber yolla, halin nasıl nerdesin

Kaçış yok o merhametsiz nazından
Gel, bana türkü söyle aşk sazından
Bir kere yüzüme gül en azından
Güz geçti, gel bir gün ek

Denizdeki fenerim ol Bir ışık tut hayatıma Uçuşan kelebeğim ol Yaşat özgürlüğü bana Yağmurun bereketi ol Hiç durmadan yağ başıma Toprağa düşen cemre ol Baharı sen getir bana Kurduğum hayallerim ol Bitmek bilmeyen düşlerim Gökte, kutup yıldızım ol Yolumu senle bulayım...

Sevmezsin beni anladım
Bir sonbahar havası gibiyim
Öyle kırgın öyle yorgun
Biraz da dargınlık var içimde
Saçlarım sakallarım biçimsiz biçimde
Defalarca dikilmiş bir yama gibiyim
Bilmiyorum neredesin
Bilmiyorum neyimsin
Bitmek bilmeyen derdim misin?
Zaten devâm hiç olmadın
Gönül ba

Tam unuttum diyorum
Bir şarkı çalıyor
Bir zaman öylesine mırıldandığın
Kulaklarımda hâlâ bırakmıyor peşimi
Günler haftalar aylar sonra
Tekrar hüzünle tanışıyor
Mürekkebi gözyaşlarım
Olan zarif kalemim
Tam unuttum diyorum
Gecelerim artık aydınlık
Bu sefer saçların
Sarıyor gündüzü

Ayrılık düştü bu sene payıma
Bir senenin özlemiyle doluyum
Hasretim kalbim baştan başa yama
Yoruldum,ben de Allah'ın kuluyum

Gözlerin karartmıyor gözlerimi
Gidişinle sel oldu o gün her yer
Dinle bir kere dinle sözlerimi
İster yine git,ister ipimi ger

Her gün yeniden başlıyor bir a

Ben şiirde, şairine şiir yazdıran kalp ile aklın birleşmesiyle oluşan ilhama inanırım. Çünkü bir insan hem aklının hem de kalbinin aynı zamanda onaylamadığı şeyleri kağıda dökmez dökse bile başarılı sayılmaz. Çünkü kalp ruhu, ruh aklı doyurur. Doymayan bir ruhun tasdik etmediği bir şiir benim nazarı

Duymadığını bile bile anlatmak
Mesela zambak çiçeğinin
En yakıştığı yerin
Saçların olduğu gibi
Gözlerini anlatmak sana
Utançtan bakamadığım
Bunca kelime eskitsem de
Rengini anlayamadığım
Gözlerini anlatmak sana
Kör birine en sevdiği
Rengi sormak gibi
Duymadığını bile bile haykı

Bambaşka bir gecenin yarısındayım
Bilmem ne oluyor bana
Ölüyor kalemim
Saadet görmeyen yüreğim
Yavaş yavaş işliyor
Tarifsiz bir acı
İlkin tesir etmeyen
Güçlü bir zehir gibi


Bambaşka bir gecenin yarısındayım
Siyah bir başka siyah
Karanlığa bürünmüş bir gece
Yüreğimden kopuveriy

Kaşından,gözünden
Daha fazlasını görüyorum sende
Hiç kimsenin göremediğini görüyorum
Kabullensen de olur kabullenmesen de
Taşlaşmış bir kalpten fazlasın, biliyorum


Hiç kimsenin göremediği
Bir şey görüyorum sende
Merhametin yuvasını
Saadetin sırrını
Bir gün bitecek ömrümün
Yarı

İşte On sekizim dert,hüzün,matem
Sağ yanım huzur sol yanım hep sitem
Gönül bahçemi virân ettin madem
Baharıma cemre olmak hakkındır


Bilmem hayatımda kaç gemi battı
Hüzün vehmi beni kendine kattı
Yaşadıklarım yaşımın kaç katı
Geri dönmek yine senin hakkındır


Nasıl Gelip geçti gam

ÖN BÖLÜM: Sessizliğimi dinle biraz sensizliğimden başlayarak...
Bir şehrin bütün yalnızlığının ortasında
Karanlık yoruyor kalbimi
Ansızın ürperiyor içim
Bir yağmur başlıyor
Yanından gökyüzüme kadar
Aklımın en ücra köşesinde
Birden beliriyor yüzün
Ne görsem her tarafını kaplıyor hüzün
Göreme

Saçların,
Saçların güneşten sıçrayan
Bir ışıkla alev olmuş
İçimi yakan ateş olmuş
Düşmüş çöken gözlerimin önüne
Çaresizlik nedir bilir misin?
Halimi ve seni unutamadığımı
Ve yıllar sonra gülüşünü,
Gülüşünü ilk defa gördüğümü
Bilir misin?
Bilemezsin bu şiiri
Gülüşüne yazdığımı
Göre

Nerden başlasam
Ne yazsam
Yokluğunu mu
Gelmeyişini mi
Aylardır göremediğimi mi
Hep aynıyım
Derdim
Devam
Hiç mi değişmez
Gözyaşım
Hayallerim
Arzum
Sevdam
Hiç mi bitmez
Tutuluşum
Bir şarkıya
Tutuşuşum
Sana
Ateşten de
Daha
Ve daha
Korkum
Bir kalp
Ve yorgun
Bir şiir
B

Ayaz esiyor, şehrin sokakları bomboş
Ansızın hoyratça duyuluyor, ölüm

Kulaklarımızı deliyor acısı, yankılanıyor
Bir acının kalpleri sızlatmasıdır, ölüm

Bir babanın ve bir oğulun ayrılması
Kalana ne büyük çaresizliktir, ölüm

Ne hal bırakır ne de zerre sabır
İsyanıdır bir insanın i

Bu şehrin ayazı da sıcağı da,
Beni yoracağı kadar yordu.
Bu şehrin rüzgarları
Zaten saçlarını okşamıyor artık.
Bundan benim bıkışım
Sana geliyorum.
Doğrusu seni görmek için,
Küçük bir ihtimal için,
Belki bir an belki bir anı,
Belki bir gün sana anlatacağım,
Bir hikaye için,
Şehrine gel

Günlerdir duyamıyorum sesini,
Var ise söyle bundan ötesini.
Geçer günler haftalar aylar kışlar
Dayanmaz içim, yanar, kanar, ağlar.

Uzun uzun izledim gidişini.
Düşün ey kalbim mümkün mü unutmak?
Eğer bir gün yitirmezsen kinini,
Gözyaşlarım durmadan çoğalacak.

Pencerem artık yokluğuna ma

Bir gece yarısından
Az da olsa uzak bir vakitte
Gözlerinden uzak bir yerde
Etrafım kırık kırık beyazken
Sen yokken,
Yar nidaları ile
Bir şarkı çalarken,
Ağlamaklıyken,
Sevinçsiz fakat bir ümit ile
Yazarken,
Belki bir gün okursun diye
Kederle hayalle sevinçle
Yazarken,
Bir ümidimd

Gecenin başında bir kara haber
Kulaklar delinir, dikenden tüyler

Kahpe ölüm yine buldun birini,
Her şeyi zehir ettin ve beni.

Ne keder verir o gamlı sözcük
Bilen anlatamaz, kabir küçücük.

Koca ya da kısa, güzel bir ömür
Her nefis elbet Azraili görür.

Yine bir baba gidiyor bu dünyad

Sen benim atlasımdaki Anadolusun
Ellerin Adanadır pamuk pamuk
Yokluğun bozkırlar kadar
Yer eder içimde,
Sen, bir boğaz manzarasından
Daha güzelsin gözlerimde,
Etrafın Amasya’dır sevdam ile çevrili
Gözlerin Ege’dir badem badem
Nazına benzer Karadenizin rüzgarları
Sen benim atlasımdaki An

Nedir bu üstüme toprak gibi çöken
Gündüzlerim ayrı gecelerim bir başka
İçimdeki bu sıkıntı
Sonucu olmayan sebeplerin mi eseri ?
Beni bu hale getiren aşk mı ?
Yoksa aşk mıdır sebeplerin sebebi ?
Gözlerimde yılların biriktirdiği yaşlar
Gönlüm hala sende, gözümdeki yaştan çok
Kalbimde biriken

Eski bir şarkıda arıyorum
Hatırlayamadığım sesini.
Unuttuğum diyemiyorum yazarken dahi
Eskilerde arıyorum seni
Postmodern bir inatla
Bıkmadan, etmeden şikayet
Yalnızca arıyorum
Yalnız nefret ederek realist yanımdan
Seni soruyor birkaç dost
Unuttum diyorum yalandan
Yağmur yağıyor bü

Yalnızlık,
İstemeden birini yanında
Beklemeden birini
Koca bir masayı tek başına
Sandalyelerle paylaşmak mesela
Etrafta biraz gülen, biraz somurtan
Bütün insanlara rağmen
Yalnızlık,
En güzel yönü seni düşünmek
Bütün kalabalığa rağmen
Yalnızlık sırf senin yüzünden
Yaşanmamış her

Seni soruyor dostlarım,
Ağızlarında hafiften bir dalga…
Gülüyorum, gülüşüm tebessümümden,
Çok daha fazla.
Hüznün elde olduğu anda
Gülüyorum gamzelerim yanağımda.
Gülüyorum, hüznün elde olduğu anda
Gülüyorum, farkına varıyorum;
Unutamadığımı unuttuğum,
Birkaç mısra daha ekliyorum.

Birini gördüm bir dar sokakta
Bir tanıdık, ikimize de tanıdık
Merhaba dedim ona anında
Merhaba dedi bizim tanıdık

Duraksar gibi oldu bir an
Hal hatır soracaktı sanki
Heyecandan geçtim duraksamadan
Pişmanım seni sorardım belki

Halini sorardım hiç düşünmeden
Yarım kadar aklım olsa