Bir sonsuzluk edasıyla tüketirken şu geçici ömrümüzü, bazen düşünüyorum “neden bu denli yıpratırız kendimizi?”. Neden kırarız kalplerimizi? Bu ömür hangi türlü daha iyi geçerdi? Vakit buldukça kendimi dinlerim bazen, çünkü insan kendini dinlerken bu arayışın bir çaresini bulabilir sadece. Fakat herk

İstanbul. Benim miladım. Ne kadar farklı bir memleket o öyle. Yaşadığımız ülkenin hiçbir bölgesinde bu denli bir yer yoktur sanırsam. Evin başına buyruk, serseri çocuğu gibi. Ne farklı bir şeysin sen? Öyle ki, ne güzelliğini ne de uğruna yapılan savaşları , dökülen kanları veyahut hırsları anlatmaya

“Nereye gidiyor bu saatte?” , “Nereden çıktı şimdi okumak?” , “Giydiğine bakar mısın?” der kimileri, kimileri için ise sadece bir çiçek, naif, duygusal bir varoluşa sahip kimisi. İnsan olarak hep hak konusunda eşit davranmıyor şu dünya bize, fakat var olduğumuz, canlı olduğumuz süre boyunca eşitliğ

Bu dünyada var olduğum süre boyunca peşimi hiç bırakmayacak olan bazı sorular vardır ki, cevabını bulmaya çalışana kadar muhtemelen bir ilkokul öğrencisi edasıyla sorup sorup duracağım kendime, başkalarına. Lakin cevabını bulabilir miyim orası biraz tartışılır. Mutluluk neydi? Onu bulunca ne yapılac

Yatağında o yana bu yana debelenirken daha hiç ayılamadığını fark etti. Kafasını yastığa yumuşak bir şekilde yeniden yerleştirip uyumaya çalışırken gözünün önünde sadece o beliriveriyordu. Korkarak ayağa kalktı. Bu onu uyandırmaya yetmişti. Lavaboya girdi ve aynada kendisiyle 1 dakika boyunca bakışt

“Bu gün her şey çok güzel olacak, inanıyorum” dedi , arabanın camından dışarı kollarını uzatıp manzarayı seyre dalarken Kayra. Elini yukarıya kaldırıp parmaklarını rüzgar eşliğinde açıp kapatırken çoktan düşüncelere dalmıştı. Sanata aşıktı ve sadece bunu düşünmek üzere , mekanizmalarını o muhteşem p

Yağmurlu bir sabah evden yavaş adımlarla çıkıyordu dışarı. Bitkin zihni, düşük omuzları ile hiçlik duygusunun sonsuzluğunda boğulurken gözünden düştü ha düşecek olan damlanın yağmura karışmasını izledi. Mutsuz, beklentisi yok, umutları çöp ağır ağır ilerliyordu boşluk duygusuna. Daha yeni fark ediyo

Yetersizlikler ışığında, her gün biraz daha kendinden bir şeyler kaybederek , fazlaca azalarak yolunu iyiden iyiye kaybeden varlıkların sesiyim bugün. En büyük sorunlarımdan biri yetersizlik diyebilirim. Monotonum bugün, dünden belki biraz daha fazla. Daha az da olabilir gerçi ,bunu bazen çözemiyoru

Merhaba, sevgili okur. Nasılsın? Ama gerçekten, nasılsın? Bu bir sohbet yazısıdır. Uzun bir zamandır, maalesef ki yoktum. Kişisel bulantı ve çalkantılarımdan epey bir zamandır uzaktaydık. Fakat şimdi buradayım ve burada olmanın vermiş olduğu o eşsiz, inanılmaz rahatlığı ile huzurunu tatmaktayım. Bug

Uçsuz bucaksız göklerin arkasında, altın rengi saçlarını savuran güneş edası ile bu sabahı açtığını düşündü. Günlerce onu düşünerek, onu hayal ederek zihnini ve hayal dünyasında onunlaydı. Kilometreler kadar uzak olduğunu biliyordu ruhlarının, fakat bu onun için geri adım atmak için herhangi bir sor

Yağmurlu bir güne uyanmak çok depresifseniz sizi mutlu eder, içten içe kemiren mutsuzluğunuzu beslemek adına. Belki mayıştırır, belki iyi hissettirmez. Gridir yağmur aynı kış gibi. Ve bu gri günler adına yazmak istediğim birkaç şey var bu yeni gelen yıla. Biraz geç oldu bu sefer, seni zamanında karş

21 yaşında aşık oldum bir adama, tozpembe bulutlar arasında, pek de sıcak değil hava da. 21 yaşlı bu bedenin ruhu, 11 hissetti bir anda.
21 yaşında aşık oldum, sesini doğru dürüst duymadığım, kim olduğunu asla bilmediğim O'na, ışıklı bir İstanbul akşamında, hatta.
Ne ellerimde ellerinin izi kal

Resmedebilir misin bana hayal kırıklığını? Derinlerdeki o sızıyı mesela. Hissedilenin ötesinde, yapayalnız, iç çekerken sessiz haykırışlar eşliğinde. Vurgulayabilir misin alt metnini? Peki kelimelere dökebilir misin? Ne uğraştırıcı öyle değil mi?
Zorlukların gölgesinde, onunla büyüyen içten içe ç

Bazen içinden çıkamadığımız dilemmalar sunar bizlere hayat. Ne yapmamız gerektiğini ne yapmamamız gerektiğini bilmeden bir kapana sıkışır, dururuz. Hayat güzel bir okul oladursun, biz buradan istesek de istemesek de ders almaya mecburuz. İçim çok dolu, ama dökemiyorum bazen. Satırlara sığmayacak der

Ben senden gitmeyi ne zaman öğreneceğim? Ya da öğrenebilecek miyim? Sarhoşluğum yokluğunla daha çok uyumlu, sensizlik ve benden ziyade. Seni özlüyorum, kalbim teklerken son yudum alıyorum beni benlikten çıkaran maddelerle ve sensizlikle boğuşuyorum. Çok zor sensizlik, sadece dün değil, bugün değil.

Ayık kafa ile çekilmiyor dünya senden sonra. Çok kez denedim. İnan ne kadar denedim bilemezsin. İnanır mısın? O da muamma. Kaç kez ağladım durup dururken, varlığı varlık gibi gelmeyen onca boş kalabalıklarda. Ben gidemedim. Yapamadım, zorunda da değilmişim. Öyle diyorlar.
Fakat sensizken, ben de b

Dar geliyor artık sokaklar, boşluklarda süzülen ruhlar. Ben kendimi, kendim olarak geri isterken Tanrı'dan, dönüp dönüp dua ettim bu olanlardan dolayı. Neydi benim günahım demekten alıkoyamadım kendimi. Ben kendime bunu yapmıştım ama, bunun da bir nedeni vardı. Sanrılar, mide bulantıları ve daha faz

Eski bir hırkayla birden koştu dışarı. Hiçbir şeyden haberi yok, ne olacağından habersiz, kulağında son ses yeni keşfettiği şarkının lezzetiyle yoluna koyuldu. Neden çıktı bu kadar çabuk evden, neydi onu zorla dışarı sürükleyen o ses?
Hava inanılmaz sıcaktı, terleyeceğini bile bile giydi o eski hı

İçimde ertelediklerimin bir parçası, kurban edilen, kanayan duygularım ve sessiz hıçkırıklarımla yad ettim seni bugün Pamuk. Her şey nasıl değişti, ne çabuk gelişti. Tıpkı o acı gidişin gibi. Biz aslında sevdiklerimizin saçının teline kıyamazken, hayatın onları bizden koparışını izledik. Sessizce am

Bu yol nereye gider?İçimde hiç dinmeyecek serin bir yaz akşamı hoşluğu hakimdi bu sabah. Ne bir dert, ne bir keder, hiç bulaşmadan yürüyecektim bu yolu. Ama içimde meseleler var. Tıpkı yollar kadar varlar. Ama yollar gibi hep varlar.
Yolun sonu neydi? Neresiydi? Nereye çıkar bu yollar? Kime galip