İlk karşılaşma.

Hatırlar mısın bilmem. Rüyama ilk girdiğin an, gözlerine uzunca bakma fırsatım olmuştu. Yüzünü incelemek için epey çaba harcamıştım. Ellerimi yüzüne götürdüğümde hareketsizce bana bakıyor oluşun… O gözlerinin rengini hiç unutmadım biliyor musun? Tamı tamına 2 hafta geçti, hala unutmuyor olmam bana bir işaret gibiydi aslında.

Dün gece yine geldin…

Bu sefer gözlerine bakamadım, yüzünü inceleyemedim eskisi gibi.

Sen mi istemedin yoksa?

Biliyorum sen beni üzmezsin, kırmak istemezsin.

İlk defa gülmedin, bakmadın bana.

Oysa ben her gece seni görebilmek için dualar ederdim, bir umut yine beklerdim seni.

Bana mı kızmıştın sen?

Öyleyse söyle ne olur. Mahrum bırakma o gözlerden beni. Konuş benimle eskisi gibi.

Günler geçmişti hatta aylar. Ben bir umut beklemiştim belki yine gelirsin diye.

Seni o kadar benimsemiştim ki… Hiç bitmezsin sanmıştım, hiç gitmezsin. Nereden bilebilirdim rüyalarımın aşkı olduğunu. Aslında hiç yokmuşsun sadece hayal dünyamda küçük bir karaktermişsin. Bunu anlamam uzun sürdü ama olsun ben yine beklerim seni.

Ben her zaman buradayım hayali sevgili…