Lavinya Dergisi

ÖLÜYORUM
Alev YALÇIN DELİTUNA

Ne güzel şey yalnız olmadığını bilmek, Dengesini yitiren evrenle bir olup gönlünü eylemek…

Baktığımda sana görmüyorsam kendimi, Suç benim mi, o avare gözlerinin mi? Yol iz nedir bilmez dizlerinin mi? Yoksa her şarkıya aynı nakaratı koyan dillerinin mi? Koymak istediğim yere koyamıyorsam seni, Kabahatin büyüğü sendedir belki. Tüm ikiliklerinle deli ediyorsan buna rağmen, Ve yine sana akıyorsa kaşım gözüm, Silmek istediğim yerde yeniden çiziyorsam yüzünü, Satırlar döşüyorsam kara defterime, Yetmezmiş gibi bir de üstüne, Çoktan elden gitmişim çoktan, Aşk denilen bu illete, sağlam yenilmişim. Bugün öyle soğuk ki yüzün, Öyle uzak, öyle boş, öyle kötü Sana yakıştırdığım tüm iyilikleri, Alaşağı eder gibi… Ama bir o kadar yakın, Bana ait, gerçek, yalın Söylesene hangisi sende gördüğüm? Bir bozkır var senin saçlarında, kollarında,dudaklarında Ben bahar bahçe sandım da kandım sana, Bir de baktım ki çöller ortasında susuz kalmışım, Bir parça serap dilenip bakakalmışım. Sana sevimsiz bir çaresizlikten söz ediyorum, Anlıyor musun, hissediyor musun bilmiyorum Ben alevlerin içine düştüm ama çok üşüyorum, Gel ısıt beni, çünkü yavaş yavaş ölüyorum.