Lavinya Dergisi

UZUN YOLCULUK
Mehmet BOYACI

Kimseye sorma kimse bilmez bende ki seni, Yalnız sen okursun gözlerim de kendini..

Seninle uzun yolculuklara çıkalım
Ne çıktığımız gün ne de döneceğimiz gün belli olsun
Sen bana sorma nereye gittiğimizi, ben gözlerine bakarak çiziyim rotamızı
Hep güneşe dönelim yüzümüzü
Ellerimizin izi semadan eksik olmasın
Geçip gittiğimiz yerlerde tek bir gül dahi sararıp solmasın
Adını kimse duymasın
Yüzünü kimse görmesin
Ne adın dilimden, ne de yüzün gözlerimden hiç mahrum kalmasın
Doymasın gönlümün açlığı sana
Bir kere yandım ya ben sana
Ateşten bir hasreti koydum ya gönlüme
İnşallah sığmazsın ömrüme
Taşarsın da gelirsin benimle diğer alemlere
Orada da çok severim ben seni
Tıpkı burada bir ömrü feda ettiğim gibi
Gel de o uzun yolculuklara çıkalım seninle
Yanına hiçbir şey alma
Hem kim ne götürdü ki samimi sevgiden başka
Belki yolda gözleri yaşlı çocukları görürüz
Ben gömleğimin ucuyla silerim gözlerini
Sen ellerinle ovuşturursun o gözleri
Yüzleri güler belki
Belki bir daha hiç ağlamazlar
Gel bak çocuklar bizi bekliyor
Bu yolculukta çok hayır var
Birçok garibana umut var
Gönlümün toprakları kurudu kuruyacak
Gel de umut ol
Kitaplarım ol
Şiirlerim ol
Ses ol
Nefes ol
Ama gel…