Bazen sihirli bir değneğin gücüne inanırım aslında...

Sevmek veyahutta değer vermek için hiçbir sebep olmasa bile siz onu gözünüzde dünyanın en hoş ve mükemmel insanı yapabiliyorsunuz;

Şey gibi biraz da;

Elinizde ve mantığınızda olmadan yapabilmek, değer ve sevgi yükleyebilmek...

Etrafınızda o kadar mükemmel insan pervane oluyorken siz ısrarla,

Hala o dersiniz,

Onu seçersiniz...

Oysa o bunu fark etmeyecek kadar da hovardadır belki de...

Kim bilir,

Belki bir gün fark eder...              

Peki geldiğinde  her şeyi bıraktığı yerde bulabilecek mi ?

Fark etmiyor değilim…

Öyle dolu ki yüreğimiz,

Boş bakıyoruz.

Yüreğimizdeki sınırsız sevgiyi hissedemiyoruz.

İçimizdeki savaşı sanki hep kaybediyoruz...

İşte bu da bizi, sonu zifiri karanlık olan uçuruma sürüklüyor.

Tüm tehlikelerin farkında olduğumuz halde,

Hiçbir şey yapamıyoruz.

Kötüye değil de kötülüğe yeniliyoruz adeta.

Hedefimiz mutluluk olsa da,

Gözyaşlarımız dostumuz her zaman.

Yarınlar ise, ayrılık...