Lavinya Dergisi

MİMOZA
Gülşah DEMİRCİ

“Susup içime döktüğüm cümlelere boğazımdan geçiş yok Parmak uçlarımla konuşuyorum, duyuyor musun?”

Ayak izleri silinir mi zamandan?
Kaç gözyaşı asılı kalır ardında
Zihne pelesenk olmuş bir terk edişin…
 
Küçücük bir çağrışım…
Doldurmakla tehdit eder hafızanın tüm kör boşluklarını
Ve sürükler peşinde bir anıyı
 
Muğlak bir unutuşa teslim ettiğin ne varsa
Dizilir önüne birer birer
Buğulu gözlerin yolda…
Sessiz bir nöbette uykudan yoksun
Bekler durursun…
 
Sonsuzluğa sakladığın bir mimoza
Ölürken kucağında
Avuçlarından kayıp gider!
Ayak izleri silinse de zamandan
Terk edişin ağırlığı ilk günkü gibi durur
Eksilmez tehditkâr hafızandan!